Een gebouw dat is bekostigd met rijksgelden waar ouders/bezorgde burgers met elkaar kunnen praten. Waar men een cultuurverandering teweeg wil brengen. (1)

De behoefte om samen boos te zijn, samen te huilen is begrijpelijk. Elkaars verhaal herkennen en erkennen. Het onrecht benoemen in een warme omgeving. Maar de appeltjesgroene muren en citroengele krukjes zorgen niet voor wettelijke juridische kaders voor een betere rechtsbescherming. In plaats daarvan heeft de Rijksoverheid boze en getraumatiseerde ouders gewoon vakkundig gesensibiliseerd. Als de overheid dan opnieuw niet levert wordt dat besproken in een neutrale ruimte en 'warme' omgeving. "We gaan erover praten met respect en luisteren naar elkaar", maar ondertussen gebeurt er niets. De overheid heeft tijd gekocht. Het is de morfine die ze je toedienen. Iedere opstand wordt in de kiem gesmoord onder het mom van een goed gesprek. Op de plek die zij hebben gefinancierd. Betaald en bepaald. Nee. Ik geloof niet dat de overheid pijn in haar hart heeft na Ongekend onrecht. Het is een bewuste strategie om 'boze ouders' te knevelen zonder dat zij dit in de gaten hebben. Faciliteer een plek waar ze kunnen praten, huilen en boos zijn ... dat leidt af van ons, van waar het om gaat. (2)