Zolang onze overheid niet handhaaft hebben scholen een vrijbrief om door rood licht te blijven rijden.
Nu is sinds 13 juni een thuiszitters pact gesloten:
Dit houdt in:
1. We verbinden ons aan de ambitie dat in 2020 geen enkel kind langer dan 3 maanden thuiszit zonder passend aanbod van onderwijs en/of zorg
2. We stimuleren gemeenten en samenwerkingsverbanden om in elke regio een sluitende thuiszittersaanpak te realiseren en ondersteunen hen daarbij.
3. Deze sluitende aanpak begint bij het centraal stellen van het kind: steeds moeten oplossingen worden gezocht vanuit het recht van het kind op een passend aanbod. Ouders, en waar mogelijk het kind zelf, worden vanaf het begin betrokken bij het realiseren van een passend aanbod
4. De sluitende aanpak omvat in elk geval afspraken over:
a. Doelen voor de reductie van het aantal thuiszitters
b. Preventie van uitval
c. Samenwerking met de zorg
d. Maatwerk voor kinderen
e. Route naar een passende plek
f. Doorzettingsmacht of –kracht
g. Terugdringen vrijstellingen op grond van art 5a
5. De sluitende thuiszittersaanpak wordt vastgesteld in het op overeenstemming gericht overleg (OOGO) dat gemeenten en samenwerkingsverbanden voeren
6. De verbinding met de justitieketen wordt versterkt
7. Wij monitoren bovenstaande afspraken via het toezicht door de inspectie van onderwijs en de jaarlijkse leerplichttelling. Waar nodig ondernemen we actie.
8. We hebben een landelijke aanjager benoemd, te weten Marc Dullaert voormalig kinderombudsman, die zowel de landelijke als de regionale partners scherp houdt op de te realiseren ambitie.
9. OCW en VWS organiseren jaarlijks een thuiszitterstop
Dit pact was nodig omdat er teveel kinderen tussen wal en schip vallen en in de handen van jeugdzorg terecht komen, terwijl dit helemaal niet nodig is. De doorzettingsmacht was er niet.
Onder de wet passend onderwijs is sinds 1 aug 2014 de zorgplicht van scholen ingevoerd. Deze zorgplicht zou er voor moeten zorgen dat er geen kinderen meer uitvallen. Toch gebeurd dit wel veelvuldig.
De zorgmeldingen die door scholen en leerplichtambtenaren worden gedaan mag alleen gebeuren wanneer ouders niet welwillend zijn om mee te werken. Helaas gebeurt het nog teveel dat kinderen die met een onderwijsverhaal te kampen hebben, wel terecht komen bij jeugdzorg. Dit is zorgelijk omdat jeugdzorg medewerkers vaak onvoldoende kennis hebben over onderwijs. Ook de leerplichtambtenaar is een handhaver.
Op dit moment lopen er 11.000 strafzaken tav leerplichtwet. 75% daarvan is signaal verzuim – uitval.
Helaas zijn ouders uit hun positie gezet in onderwijsland.
Leerling dossiers worden geschreven op plaatsingsbeleid ipv overdrachtsbeleid. Ouders moeten een dossier bijhouden over hun kind en alle afspraken die er wel of niet worden nagekomen. Gelukkig zien we wel meer en meer een omslag.
Er zijn al veel scholen in NL die zich niet zo snel meer handelingsverlegen stellen, die maatwerk toepassen en die niet meer zo snel een zorgmelding doen. Die de ernst van de zorgplicht in zien en toepassen. Waardoor jeugdzorg geen actie meer hoeft te doen.
De overheidsinstellingen die zich bezig houden met jeugdzorg zijn zeker wel goede en noodzakelijke instellingen. Toch heb ik een kanttekening wanneer het gaat om onderwijs problematiek. De focus wordt veel te snel gelegd naar de thuissituatie en dat is in 8 van de 10 situaties dus niet het probleem. Toch wil men bij jeugdzorg wel graag de problematiek oplossen. En daar schuilt het grote probleem omdat jeugdzorg vaak niet deskundig genoeg is om de problematiek in het onderwijs aan te kunnen. Dit heeft vooral te maken met het feit dat ons onderwijssysteem niet meer werkt voor onze kinderen. Kinderen die ‘anders’ zijn worden niet gezien gehoord of erkend waardoor de problemen alleen maar groter worden.
Wat er mogelijk is geworden is Maatwerk. Maatwerk in het onderwijs wat passend is voor de leerling. Waarbij het dus niet meer noodzakelijk is dat jeugdzorg aanwezig moet zijn voor het onderwijsverhaal.
Uiteraard kun je me benaderen indien je nog vragen, ondersteuning nodig en/of opmerkingen hebt.
