Professionaliteit

Jeugdzorgwerkers kunnen zo vaak naar de rechter gaan als ze willen, om ouders compleet te frustreren en uit te putten, zowel financieel als emotioneel. De professionaliteit van jeugdzorg, waar ze zich zo vaak op beroepen, laat in werkelijkheid veel te wensen over. Het opleidingsniveau van jeugdwerkers is onder de maat en speciaal op het gebied van kindeigen problematiek zijn ze totaal onkundig.

Medische oorzaken van gedragsproblematiek worden door hen niet herkend. Er is geen diagnostiek in de toegangspoort tot de jeugdhulp, waardoor de hulp aan gezinnen wordt opgestart zonder voldoende inzicht en met uitsluiting van andere mogelijkheden.

De gedragswetenschapper of gedragsdeskundige die goedkeuring geeft voordat ingrijpende beslissingen worden genomen, ziet zelf het kind niet, maar gaat af op de rapportage van een gezinsvoogd.

Gezinsdrama’s

De jeugdbescherming in Nederland is doorgeslagen bij het proberen te voorkomen van gezinsdrama’s. Een keerpunt in Nederland was de zaak Savanna. Men was geschokt en jeugdzorg beloofde verbetering. Het moest anders, dit mocht nooit meer voorkomen. Maar het kwam voor, nog vele malen. Een van de maatregelen om gezinsdrama's in de kiem te smoren was de decentralisatie, waarbij hulp dicht rondom het gezin georganiseerd kon worden, de Delta-methode en de meldcode zijn ingevoerd.

Ondanks deze maatregelen hebben twintig hulpverleners en acht hulpverleningsinstanties de dood van het achtjarige meisje Sharleyne in de zomer van 2015 niet kunnen voorkomen. De gemeente maakt dezelfde fouten zoals jeugdzorg dat vroeger deed: ondeskundigheid, handelingsverlegenheid, gebrek aan waarheidsvinding en tunnelvisie.

Onze stem laten horen

Waarom zijn wij hier in Den Haag? Wij zijn hier om onze stem te laten horen, omdat het niet te accepteren is dat je je kinderen kwijt kunt raken, zonder dat feiten van mishandeling of verwaarlozing worden aangetoond, ook achteraf niet.

De politiek

Politici in ons land willen mondjesmaat toegeven dat er weleens fouten worden gemaakt, maar velen van hen weigeren op te staan en te zeggen dat er iets moet gebeuren aan de structurele fouten in het systeem. Er zijn teveel zaken waarin het bewezen verkeerd is gegaan, waar Jeugdzorg bewezen en onomstotelijk heeft gelogen en/of informatie heeft achtergehouden.

Dit om het kind zo lang mogelijk in hun beheer te houden en er geld aan te verdienen. Waarom komen er zo weinig kinderen terug waarvan we weten dat jeugdzorg de plank volkomen heeft misgeslagen?

Zaken zoals die van Arlette Heskens, Yunus, Nora, Ilja, Jordy, waar duidelijk is dat er grove fouten zijn gemaakt, laat men gewoon liggen. Een land als Nederland dat zichzelf een rechtsstaat noemt, een land dat zegt dat de rechten van ouders en kinderen gegarandeerd zijn, kan dit helemaal niet garanderen.

Professionaliteit jeugdzorg

De overheid in Nederland heeft teveel geloof in de professionaliteit van de hulpverlener. Het zijn vaak jonge meiden zonder kinderen die moeten oordelen of bemiddelen in soms moeilijke gezinnen.

De praktijk laat zien dat gezinsvoogden daadwerkelijk de macht hebben om een gezin zonder basis van feiten, kapot te maken. De rechter hecht de meeste waarde aan het oordeel van de hulpverleners, want ouders spreken in de hoedanigheid van verdachte. Er is het laatste jaar veel te doen geweest over het verbeteren van de relatie tussen cliënt en hulpverlener, maar men komt niet uit de eeuwige spagaat van een vertrouwensband aan de ene kant en de dreiging van juridische maatregelen aan de andere kant.

Ouders vertrouwen geen hulpverlener met teveel macht en te weinig professionaliteit. Een vriendelijke hulpverlening onder gemeentelijke regie toont zich nu al handelingsverlegen en als straks de preventie een grotere rol gaat spelen dan krijgt de gemeentelijke jeugdzorg weer hetzelfde slechte imago als Bureau jeugdzorg heeft gehad. De decentralisatie gaat vooral over het anders organiseren van hulp aan jeugdigen, maar het bied geen enkele garantie voor meer kwaliteit in de hulp aan jeugdigen.

Ranada van Kralingen